Jan Paweł I – uśmiechnięty papież

Jana Pawła I porównywano do meteorytu, który przelatuje przez niebo. Bo tak jak meteoryt, tak też Jan Paweł I, zabłysnął i niemal natychmiast zgasł. Na tronie piotrowym władał krótko, ale jego pełna ciepła postać zostanie zapamiętana na długo.

Życie Albino Lucianiego

Albino Luciani urodził się 17-go października 1912 roku w Canale d’Agordo, czyli obecnym Forno di Canale. Wychowywał się w robotniczej i wielodzietnej rodzinie, w duchu socjalizmu popieranego przez ojca i chrześcijaństwa wyznawanego przez matkę. Uczył się ku swojej uciesze w seminarium dla dzieci, a jego pilność w nauce otworzyła mu drogę na studia. W 1923 roku wstąpił do Niższego Seminarium w Feltre, a w roku 1926 do Wyższego Seminarium w Belluno. Święcenia przyjął w 1935 roku, a w roku 1946 otrzymał tytuł doktora z teologii dogmatycznej ukończonej na jednej z najbardziej prestiżowych uczeni wyższych w Europie, czyli na Gregorianum. 1949 rok to czas, gdy zorganizował cykliczne, wielkie wydarzenie sakralne na świecie, mianowicie Kongres Eucharystyczny, odbywający się w ówczesnym roku w Belluno. Kolejne lata stanowiły pięcie się po szczeblach kariery, a więc w 1958 roku zostanie biskupem Vittorio Veneto, w 1969 roku zostanie arcybiskupem Wenecji, a w 1973 roku zostanie wyniesionym do godności kardynalskiej. Międzyczasie, w latach 1962-1965, pomimo nieodgrywania ważnej roli, uczestniczył w II Soborze Watykańskim. Ponadto w latach 1972-1976 pełnił urząd wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu Włoch. Pomimo tego zawsze pozostawał skromną i radosną osobą uwielbianą przez inne osoby.

Konklawe w 1978 roku

25-go sierpnia 1978 roku rozpoczęło się konklawe, w którym uczestniczył kardynał Albino Luciani i już 26-go sierpnia się zakończyło, bo wybrano nowego papieża, którym został właśnie on. Stało się tak w wyniku niechęci do kardynałów w Kurii Rzymskiej i chęci wybrania kogoś spoza niej. Kardynał Albino Luciani, który ponoć skwitował swój wybór słowami: co wyście mi zrobili – przyjął imię Jan Paweł I na cześć swoich poprzedników, czyli Jana XXIII i Pawła VI.

33-dniowy pontyfikat

Pontyfikat Jana Pawła I, który za swoją dewizę przyjął pokorę, a więc przeciwieństwo pychy, największego grzechu, okazał się przełomowy. Otóż zrezygnował on z używania majestatycznej liczby mnogiej na rzecz normalnej liczby pojedynczej, nie nosił tiary i drogich szat, przestał czytać przygotowane przemówienia, a zaczął mówić i pisać z serca, a przede wszystkim otwierał się na wiernych. Za cel objął zreformowanie Kurii Rzymskiej i Banku Watykańskiego, aczkolwiek realizację tych planów pokrzyżował atak serca.

Uśmiechnięty Papież

Jan Paweł I zyskał przydomek Uśmiechniętego Papieża. Choć jego niektóre wystąpienia przerażały Kurię Rzymską, to u wiernych budziły jeszcze większe uwielbienie. Przykładowo Boga porównywał nie tylko do troskliwego Boga, ale też do troskliwej matki, a modlitwę do mydła, które zmywa z nas grzechy.

Śmierć Jana Pawła I

Albino Luciani umarł 28-go września 1978 roku w Watykanie. Jego zwłoki znaleziono nad ranem. Za przyczynę śmierci podano atak serca. Fakt, iż rządził jedynie 33 dni, a umarł niespodziewanie w nocy, zrodził wiele podejrzeń. Do dziś żadnego z nich, pomimo prowadzenia potajemnych śledztw, nie potwierdzono. Twierdzono między innymi, iż otruła go włoska mafia współdziałająca z Bankiem Watykańskim, a nawet Kuria Rzymska. Ceremonię pogrzebową odprawiono 4-go października 1978 roku, po czym Jan Paweł I spoczął w kryptach Bazyliki w Watykanie.

Źródło: https://www.holyart.pl/artykuly-religijne

Dodaj komentarz